Opvoeding

Vraag van Dimphie (Nederland, 9 oktober 2018)
James en Sarah zijn 4,5 jaar. Sarah wilde al bij het wennen op school een vriendinnetje mee naar huis nemen. Ze speelt het liefst elke dag na school nog met vriendjes. James is wat rustiger begonnen. Hij vindt het fantastisch als er iemand bij ons komt spelen. Maar nodigt nog niemand uit en slaat uitnodigingen (nog)bewust af. Prima natuurlijk. Nu ontstaat er thuis een wedstrijd met het vriendje dat bij Sarah komt spelen. Ze proberen het allebei te veroveren met hun mooiste speelgoed. Het vriendje heeft het doorgaans heel leuk, voelt zich lekker populair. Maar ik moet mijn meestal zo heerlijk spelende tweeling constant uit elkaar halen. Ik heb James van de week duidelijk gemaakt dat als hij met een vriendje wil spelen dat hij dan zelf een afspraak moet gaan maken en niet met Sarahs vriendjes mag spelen. (Behalve als ze het alledrie goed vinden natuurlijk) Gisteren had hij dan eindelijk een vriendje mee naar huis. Maar deze keer had Sarah geen vriendje. En het getouwtrek was was erger dan ooit. Sarah is zo lekker sociaal dat ze het vriendje gelijk voor zich wint. James was heel verdrietig; had hij eindelijk een vriendje en speelde het nog met Sarah. Ze zitten samen in de klas, ze hebben een hele sterke tweelingband. Het grappige is dat Sarah (meisjesmeisje) vaak voor een vriendinnetje kiest dat van auto's houdt, zo'n meisje vindt James zn speelgoed helemaal fantastisch. James koos een jongetje dat de hele middag met Sarahs poppen heeft gezeuld. Ze kiezen dus echt hun tegenpool, elkaars type. Dit maakt de speelafspraken echt zo vermoeiend. Voor henzelf, maar ook voor mij als moeder! Ik ben een politieagent. Het liefst heb ik dat ze allebei op dezelfde dag een speelafspraak hebben. Maar door werkende ouders en zwemlessen lukt het bijna nooit. Is dit herkenbaar? Wordt het nog beter? Ik ben me nu alweer aan het voorbereiden op een intensieve speelmiddag. Heb je tips? Dank je wel!

Antwoord: Hai Dimphie Heel herkenbaar. Ik weet van een drielingmoeder (eeneiige jongensdrieling) die precies hetzelfde probleem had toen haar jongens af en toe een vriendje mee namen. Dan wilden ze alle drie met dat kindje spelen en die werd helemaal tureluur van al het getrek. Deze moeder sprak toen duidelijk af met wie het vriendje dan kwam spelen en daar moesten de broers zich aan houden. Maar ja, in haar geval bleven er 2 over die dan samenspeelden. Bij jou ligt dit moeilijker. Een aantal tips: . Jij kunt iets met het kind doen dat buiten boord valt. Misschien is er wel iets dat je altijd al graag wilde doen met één, maar nooit tijd voor had. Ik denk aan iets simpels als een puzzel maken, beslag voor pannekoeken of een taart of wat knutselen. . Misschien kun je je tweeling op een clubje doen, ieder zijn/haar eigen ding, liefst op verschillende middagen. Op die manier is er altijd een middag dat eentje een vriendje van school mee kan nemen. Dit vergt wel wat logistiek georganiseer en misschien moet je de andere ouders vragen of ze je helpen met brengen en halen. En bedenk dit, dat helpt vast: jongen/meisjetweelingen zijn in de puberteit heel erg geliefd, populair en vaak leiders. Hoe komt dit? Ze zijn van jongsafaan gewend om met het andere geslacht om te gaan. Dit geeft ze een voorsprong en maakt ook dat ze zich op hun gemak voelen bij het andere geslacht. Dus: op den duur zul je hier plezier van hebben en zij ook. En verder is het een kwestie van geduld en afwachten. Het zal ttz beter gaan. Ze zijn nu nog aan het oefenen. Nog iets over het laatste aspect: Bij jongen/meisjetweeling is het interessant om te weten dat ze in de prenatale fase blootstaan aan elkaars geslachtshormonen: het jongetje krijgt oestrogeen mee van zijn zusje en zij testosteron van hem; respectievelijk het vrouwelijke en mannelijke geslachtshormoon. Dit kan hun gedrag beïnvloeden: meisjes zijn vaak dominant en hebben interesses voor jongensachtige spelletjes (klimmen, klauteren) en later voor de B-vakken. De jongens zijn daarentegen vaak minder fel en laten zich graag ‘bemoederen’. Dus hun wederzijdse voorkeur is heel logisch!! Grappig hé? Het gaat niet voor alle jongen/meisjestweelingen op, maar duidelijk wel voor de jouwe. En ik ken veel meer gevallen zoals wat jij beschrijft. Hartelijke groet Coks Feenstra

[ meer over Opvoeding ]

School

Vraag van Carianne (Nederland, 28 juni 2018)
Dag Coks Ik ben een solomoeder met eeneeneiige tweeling van 5 die volgend jaar naar groep 2/3 gaan. Omdat er maar 1 groep 2/3 is, zullen ze samen in de klas zitten. Mijn dilemma is dat Niels nogal faalangst heeft en een vrij laag zelfbeeld en dat Jonas het hem makkelijk maakt. Ze hebben een taalontwikkelingsstoornis (TOS) en Jonas vertaalt bijvoorbeeld wat Niels zegt. Terwijl Niels het echt wel zelf kan. Ook zijn ze nog erg op elkaar gericht. De juf wil ze stimuleren ook met andere kinderen samen te werken. Heeft u misschien tips? Met vriendelijke groet, Carianne

Antwoord: Hai Carianne Het is een goed idee als juf dit probleem met de jongens bespreekt. Ze kan Jonas uitleggen dat het belangrijk is dat Niels zelf antwoord geeft. Maar hierbij is het belangrijk dat zij de loyaliteit tussen een tweeling begrijpt: Jonas lijdt er nl onder als hij merkt dat zijn broertje er niet uit komt. Dit gevoel is heel sterk, zo sterk dat het niet ongewoon is dat als een van de twee gestraft wordt, de ander hetzelfde ondeugende gedrag gaat vertonen zodat hij ook gestraft wordt. Dat is namelijk beter te verdragen dan om je broer te zien lijden. Dus dit is wel een punt waar school begrip voor moet hebben. Tweelingbroers hebben een veel nauwere band dan eenlingen zich kunnen voorstellen. Leg haar dat zo goed mogelijk uit. Daarin hebben ouders een belangrijke functie. Tenslotte zijn de meesten van ons eenlingen. Men kent dus bepaalde aspecten van tweelingkinderen niet. Ik denk dat met deze hulp de jongens heel goed samen in de klas kunnen zitten, want dat is eigenlijk verder een steun voor ze. Het vergt alleen net een beetje ander inzicht. Juf kan bijvoorbeeld Jonas een knipoogje geven als Niels aan het woord is en dit moeizaam verloopt. Zo van 'ik help hem wel, komt goed Jonas'. En wat betreft het spelen met andere kinderen, het is vrij gewoon dat een eeneiige tweeling in het begin van hun schoolleven veel samenspeelt. Ze zijn namelijk elkaars beste vriend en zien de ander ook als vriend (en broer). Maar langzaamaan komt er dan een gemeenschappelijk vriendje bij en geleidelijkaan ook aparte vrienden. Vriendelijke groet Coks Feenstra

[ meer over School ]